Een permanent vakantiegevoel vanuit je huis. Wie wil dat nou niet? Geweldig toch? En dat was het ook. Achttien jaar lang woonden we met ons gezin met veel plezier in onze comfortabele woning aan de rand van Sneek. Vier ruime slaapkamers, een fijne tuin en een klusgarage, wat lekker. Onze twee kinderen zwommen voor de deur, we zeilden er zo vandoor over de Friese meren en als we naar de film wilden of uit eten, was het centrum van Sneek om de hoek. Kortom: het was allemaal heel riant. Maar toch…
De kinderen gingen de deur uit en we keken elkaar eens goed aan. Blijven we hier of gaan we iets anders doen? We besloten het laatste. Want wat moeten we eigenlijk met al die spullen in dit grote huis, met kamers die we niet meer gebruiken? Het idee van consuminderen en delen, sprak ons al aan. Kleiner wonen betekent ook minder kosten en meer tijd om leuke dingen te doen. Mooi meegenomen. Daarom besloten we voor echt anders te gaan. Naar een grotere stad, omdat we dat leuk vinden, én flink kleiner.
Dus verhuizen we straks naar een nieuwbouwetage van 58 vierkante meter in de stad Groningen. Met een gemeenschappelijk dakterras en wie weet wat we nog meer samen kunnen delen. De bouw is gestart. Volgend jaar tegen de zomer is het klaar.
Kringloopbrengers
Dat is mooi, want dat geeft ons tijd om op te ruimen en vooral heel veel spullen weg te doen. In achttien jaar tijd kan je heel wat verzamelen. Het begin voelde onwennig, maar inmiddels zijn we ervaren marktplaatshandelaren, milieustraatbezoekers en kringloopbrengers. Ook dit doen we rigoureus. Dus: alle boeken en cd’s weg, want dat kan digitaal. Een leuke bijkomstigheid is dat een vriend graag een groot deel van de boeken wil hebben, dus die kunnen we altijd nog eens lenen. Het kinderspeelgoed, voor -je weet maar nooit-, gaat naar een schoonzus met kleinkinderen. Misschien lenen we dat ooit nog eens van haar. Alle grote meubels gaan weg. Dat ruimt op. Kleding? Alleen wat we het echt dragen. Dat blijkt niet zo veel. Op die manier wegen we alles af. Voegt het iets toe? Past het in ons nieuwe huis? Zo niet dan doen we het weg, of we ruilen het. Daar zitten we nu middenin. We begonnen aarzelend, maar inmiddels pakken we flink door. Het huis wordt leger en leger en dat voelt goed. Lekker zo weinig ballast.
Hymer
Kortgeleden hebben we ons huis te koop gezet en dat was zomaar geregeld. Dus wat doen we ter overbrugging tot ons nieuwe huis klaar is? Om alvast te wennen aan het kleiner wonen, hebben we een camper aangeschaft. Een Hymer uit 1992, want het oog wil ook wat. Die knappen we nu op en vanaf september gaan we in ons tiny house van zo’n 13 vierkante meter bivakkeren. Op een leuke camping, vlakbij het IJsselmeer. Zo is het geen straf, maar een mooi avontuur.
Ook in de winter?
Zal het ons bevallen, zo met z’n tweeën in een kleine ruimte? Ook in de winter? We gaan het ervaren. En: als we dit goed kunnen, is een etage van 58 vierkante meter straks een paleis.
Dit artikel komt ook in het magazine dat Zoë de Beus maakte in opdracht van het Cibap. De mooie illustratie is ook van haar hand.